سلام بر دوستان محبت
ممنونم از اظهار لطف تمام دوستان عزیز که برای من کامنت می زارن

اول خودم به خودم تبریک می گم:

امیر جان

دامادیت و تولدت مبارک

دیگه ما هم خر شدیم (دور از جان) و رفتیم زن گرفتیم. دوران نامزدی به پایان رسید و من هم مثل دیگران زندگی زیر یک سقف را تجربه کردیم. (23/4/84)

دوم اینکه شب تولد حضرت امیر علیه السلام (یعنی خودم) هم بود.

23/تیر/1360 در شب سه شنبه ای من به این دنیا اومدم و تا حالا که 24 سال از عمر (نحص) گذشته؛ داریم سال جدید زندگیمون رو تجربه می کنیم. 

فاش گویم و از گفته خود دلشادم       بنده خویشم و از هر دو جهان آزادم 

سلام

تا به حال چندین بار آمدم تو صفحه مدیریت که یه چیزی بنویسم ولی هر بار بعد از چند ثانیه صفحه رو بستم و گفتم ولش کن چی بنویسم.

خیلی دلم گرفته نمی دونم چیکار کنم به کی بگم راهی به جایی نمی برم. دو سه بار به سرم زده یه چند روزی غیبم بزنه و برم مشهد پیش آقامون امام رضا (ع) هر چی دارم خالی کنم و برگردم. ولی ..............

مشکلات رو می گم که هر روز یکی پس از دیگری می آید و کمر آدم رو میشکنه. می دونم این حرف دل بسیاری از شماها نیز هست. ولی هر چه فکر می کنم نمی دونم. به خدا نمی دونم.

دیگه دستم برای نوشتن کار نمی کنه. اومدم و قرآن رو برداشتم. تنها چیزی که با آدم حرف می زنه. و جواب مشکلات آدم رو میده.

سه تا صلوات فرستادم. تو دلم گفتم خدایا مرا راهنمایی کن و بعد دلم را صاف کردم و قرآن را باز کردم. (یا خدا) من که عربی بلد نبودم و ترجمه اون رو خوندم.

از ترجمه قرآن فهمیدم که خدا می گه مثل مرد باش و در گرفتاریها فرار نکن؛ صبر کن که تمامی مشکلات حل می شود و با صبر گره ها باز می شود.

نمی دونید این رو که خوندم فهمیدم که یه چیزی رو از دست دادم؛ یه چیزی رو گم کردم؛ شوق عجیبی در من داد و دیگه فکر فرداها و آینده رو نکردم و گفتم

امید به خدا